Nadwiślański świt

Dwa tygodnie temu mój tato wyszedł z inicjatywą, żebym pojechała z nim rano nad Wisłę. Z racji tego, że jego pasją jest wędkowanie, to on miałby się zająć rybkami. Ja zaś wyciszeniem się i porobieniem ciekawych zdjęć. Nie bardzo wierzył, że wstanę o 4, w sumie tak jak mama. Nie zdziwiłabym się gdyby pies sąsiadów też w to wątpił. ;)

Szczerze, to kiedy zadzwonił rano budzik, pomyślałam o tym żeby oszukać samą siebie i wmówić sobie, że mi się to przyśniło i znów przyłożyć głowę do poduszki. Po zjedzeniu śniadania, przyszykowaniu sobie kanapek i ubraniu się, wyruszyliśmy! Miasto jeszcze spało, pomału zaczynał się dzień i po 15 minutach jazdy na rowerze byliśmy już na miejscu. Komary oraz inne muszki dawały o sobie znać i pomimo spryskania się różnymi specyfikami przywiozłam ze sobą kilka bąblów.

Niżej przedstawiam Wam moje efekty ponad dwugodzinnego wyciszania się na łonie natury:

A tutaj moja lekka zabawa w programie graficznym, efekt wyszedł trochę mroczny ;)

Widok zdziwionej mamy jak przyjechaliśmy - bezcenny! ;)

Małgorzata